Hiç Bir Manası Kalmamış

Çok eski zamanlarda kaldý,
Gülüþünde ki o gamzen.
Yüzünde ki o anlýk tebessüm.
Þimdi oturup aðlarsýn geçmiþine.
Kýzarsýn kendine küfredersin bir þeylere
kim olduðunu bilmediðin birilerine,
ana avrat sayarsýn...
Oturursun ellerinin boþluðunda.
Bir avuç gözyaþý ve sükûnet.
Bitsin dersin yeni baþlarsýn,
Kalsýn dersin hiç eksik olmadý ki.
Yani velhasýl-i kelam bir manasý kalmamýþ
gülüþünde.
O eski o tuhaf o bilinmezlik bakýþlarýn var ya!
Yok iþte.
Hani
Çýkýp gelsen diyorum
Hani
Tutsan ellerimi
Hani
Ölsem hani kaybolsam gözlerinde.
Sonra sen bulsan beni
Annesinin elini tutmuþ çocuklar gibi.
Götürsen beni diyorum.
Ama
Ýþte hiç bir manasý kalmamýþ gidiþlerin de.
Hani çocukça hayallerimiz vardý.
Küçük hayaller ama içinde büyük yaþardýk.
Sýðmazdý geceye
Her gün
Yeni bir düþ
Yeni bir umut
Yeni bakýþtý.
Oysa raký soframýzda neþelenecekti yeni
umutlarýmýz.
Ne yapacak
Bir manasý kalmamýþ hayallerin.
Þimdi umarsýzca bekleyiþler
Tesadüflerle dolu bir hayat
olur mu bilmem?
Zaten yapacak bir þeyde kalmadý.
Ne manasý var ki! Kalmanýn...

Ýsmail TEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: