Gel Vazgeç Hevesten, Hevanın Renginden!

Yar…
Biliyorum
Neler hissettiðini
Ah u zar ettiren
En sýkýntýlý halleri,
Boyun büktüren vakti
O vakit akýl kar etmiyor,
Ýrade zafiyete meylediyor,
Ýzan sukut ediyor sanki
Çekimser býrakan,
Endiþeye yol açan,
Acabalar sokaðýnda yalnýz býrakan
Vehimlerdir diyelim, velev ki

Düþlemek
Bile bazen yetiyor
Düþünmek için fikir
Ve görgü kim bilir neler istiyor
Merak neden sürur
Ve huzur bahþeden latifliðe
Sükûnet içinde sevk etmiyor
Niçin nefs korku
Ve paniðin içine çekiyor, asýlsýz
Bir macera yaþatmak için
Neden bu halimi icbar ediyor

Akýl, kalbin
Sezgisi, ferasetidir
Ýdrak, dimaðýn
Vazgeçemediði, onun
Ýçin ceht ettiði þirazedir
Ahlak kalbin ve vicdanýn
Saadet bulduðu ahenktir,
Ýnanç konusunda çaredir
Umut, aklýn ve idrakin
Muvazenesinden neþet eden
Taleptir, emel ömürden biçilen
Ve çok zor edinilen bir istektir

Her nefes
Hesabýyla makbuldür
Vaktin sultaný, üþüten
Lahzalar içinde gönülden
Ne bekler, o an dürülür
Alnýnýn þakýndan ter gelmeden,
Damardan kan çekilmeden, korku
Kalbime düþmeden panik görülür
Ne kadar vehmetsen, keþ keleri
Derleyip neþretsen, en yakýnlarýný
Gözünün önünden geçirsen bile,
Artýk zaman kadrine yürür

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: