Yar… Sensiz Ne kadar farklýydým Kendi halinde Yol alan garip bir candým Taklit üzere yaþayan heyecandým, Kiþiliði oturmamýþ murattým Hevesi her þey sanan, Umudu sorgulamayan hicrandým, Ruhundan figan duyandým
Aþka dair Alýklýðý olan nazardým Kim bahsederse, Heyecan vehmediyorsa, Hemen atlardým Kandýrmayý ve abartmayý Göze alýrdým, Nefsim adýna yarýþandým Çünkü marifet sanýrdým, Öðünen arkadaþlara bakardým Ve fakat hiç kandýramazdým
Nefsim istiyorsa, Gönlüm el vermiyordu Aklýma gelen sualler, cevapsýz Kalýyordu, içim daralýyordu Demek ki bahtým böyleymiþ Dedim ve suskun bir þekilde Ýþlerime devam ettim Bazen gezerken içlenirdim, Neden bu kadar yalnýzým derdim, Kimseyle asla dertleþmezdim
Onca yýl Geçti, içimi çekerdim Bir vakitler dikkatimi çeken, Edebiyle naif görünen Sinemde yýllarýn hasretini Dindiren þavkýnýz Kalbime bir þeyler hatýrlattý Ne vakit düþünsem, Hatta olmaz desem, hangi Mücadeleyi versem yüreðim Senin yâdýnla bir baþkaydý
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.