AĞSAQQAL (Poema)

Lənðəri daðdan aðýr kiþiləri görmüþəm,
Söhbətinə qulaq verib, çox suallar sormuþam.
Kəlmələri inci-dürr, ləli-gövhər misalý,
Baxýþlarý mehriban, aðzý xeyir dualý.
Belə kiþilər ilə durub-oturmaq da xoþ,
Ömürdən keçən günü, ili batýrmaq da xoþ.
Mənliyini ölümdən üstün tutan çox olub,
Belələri dünyada daim gözü tox olub.
El qədrini canýndan əziz bilən sevilib,
Daima xoþ sözlərlə təriflənib, öyülüb.
Aðsaqqalýn hər sözü nəsihətdi qanana,
Aðsaqqal da deyilmir özün mələk sanana.
Elin dərdi-sərində can qoyandý aðsaqqal,
Toy-bayramda, þənlikdə bir ümmandý aðsaqqal.
Mənliyini qoruyarsa, aðsaqqala hörmətim var.
Yoxsa elə aðardýb baþ, ara qatan fitnəkarsa,
Eləsinə nifrətim var!
Ýnciməsin sözümdən qoy aðsaqqal dədələr,
Ýndi aðsaqqal olub saç aðartmýþ gədələr.
Sinəsini qabardýb girir xalqýn gözünə,
Ayýbýna kor olub, fikir vermir sözünə.
Hər yerdə meydan açýr mənfəəti-xeyrinə,
Millət üçün, xalq üçün beləsinin xeyri nə?
Gözdən pərdə asmaqla xalqý aldatmaq olmaz,
Aðsaqqal olan kəsdə yalaný satmaq olmaz.
Aðsaqqallar yetiþir əməli-niyyətiylə,
Sevilir əziz kimi xalqýna hörmətiylə.
Eþq olsun belə nurlu, iþýqlý adamlara!
Heç bir zaman əyilməz çəkilsələr də dara.
Zamanýn sýnaðýndan üzü að çýxmaq hünər,
Xain-xəbis dar gündə verdiyi sözdən dönər.
***
Məclisdə otursa söz-söhbətiylə
Ətrafa nur saçar nurlu aðsaqqal.
Ýbrətli kəlmələr çýxar dilindən,
Þər sözlərdən qaçar nurlu aðsaqqal.

Ara qarýþdýrmaz, böhtan söyləməz,
Bir kəsi incidib günah eyləməz,
Qərəzli danýþýb, axmaq toylamaz,
Gözəl meydan açar nurlu aðsaqqal.

Elin hər aðrýsý ürəyindədir,
Dərd-qəmin þələsi kürəyindədir,
Haqqýn bərəkəti çörəyindədir,
Tükü tükdən seçər nurlu aðsaqqal.

Kimsənin qəlbini yandýrýb-yaxmaz,
Etdiyi eyliyi baþlara qaxmaz,
Harama çevrilib bir an da baxmaz,
Saf çeþmədən içər nurlu aðsaqqal.

Aðsaqqal kəlməsi ilahi hikmət,
Tanrý bəxþ eyləyər ona naz-nemət,
Qədir bilənlərdən görəndə hörmət,
Lap canýndan keçər nurlu aðsaqqal.
***
Əməlində dürüst olan
Aðsaqqala hörmətim var.
Pak etiqad, doðru sözlü
Aðsaqqala hörmətim var.

Hər bir yerdə sözü keçən,
Haqdan badə alýb içən,
Küskünlərin könlün açan,
Aðsaqqala hörmətim var.

Üz-gözündən nur tökülən,
Kəlməsindən sir tökülən,
Varlýðýndan ar tökülən,
Aðsaqqala hörmətim var.

Əflatunam budur sözüm,
Aðsaqqala qurban özüm.
Aðsaqqalsýz aðlar gözüm,
Aðsaqqala hörmətim var.
***
Elin xeyri-þərində aðsaqqal olar baþda,
Onun xeyir-duasý bərəkətdi hər iþdə.
Aðýr-batman salðarý bir örnəkdi bizlərə,
Nəsihətli sözləri xoþ diləkdi bizlərə.
Dar gündə ümid yolu aðsaqqalda aranar,
Eldə əmin-amanlýq aðsaqqalla yaranar.
O nurudur allahýn, yer üzündə hamýya,
Yetər ki aðlý olan doðrusunu tanýya.
Aðsaqqalýn vüqarý ilahidən gəlibdir,
Səbri-dəyanətini allahýndan alýbdýr.
Deyirlər ki, bir zaman Ýbrahim Xəlilullah
Aynadaký þəklinə baxýb çəkdi dərin ah...
Gördü düþüb saçýna bir-neçə aðarmýþ dən,
Sual etdi Allaha, ya Rəbb, aðarmýþ nədən,
Mənim saþým-saqqalým, yoxsa qüsurmu etdim?
Xidmətində nə isə bir günahamý getdim?
Cavab gəldi o ulu dərgahdan həmin anda,
Qəm yemə ey Xəlilim, hikmətim vardýr bunda.
O möminin vüqarý, insanýn baþ tacýdýr,
Mənim nəzərim onda, xalq onun möhtacýdýr.
Hər kim mənim yolumda aðardarsa saçýný,
Cəhənnəmə qoymaram, baðýþlaram suçunu.
O həzrət əl götürüb dua etdi allaha,
Ya Rəbb, bu vüqarýmý artýr, artýr bir daha.
Bunu dedi aðsaqqal, Allahýn peyðəmbəri,
Oldu hər söhbətiylə bəþərin örnək əri.
Çoxdur belə hekayə tarixin yaddaþýnda,
Yazmýþ ulu babalar qranitlər daþýnda.
Gəliþi gözəl sözlər deyil bunun heç biri,
Hər hikmətin ömürdə vardýr gözəl bir yeri.
Həyat təcrübəsini ərməðan edib bizə,
Ýnsanca yaþamaðý gətirib þirin sözə.
Arada kin-küdurət þeytanýn hiyləsidir,
Ona təkan verənlər iblisin köləsidir.
Mehriban olmaq üçün yaradýb Allah bizi,
Hökmü-fərman onundur, yaxþýlýq onun izi.
Bu izdə getmək üçün çalýþmalý hər insan,
Aðsaqqal mərtəbəsinə ucalar onda hər an!
10.12.08.
Sosyal Medyada Paylaşın: