Ateþ düþer boyasýz,kýrýk dökük yuvalara, Yamalý,mahzun gönüller el açar Yaradana, Binbir ümitle... Analarýn sevinci olur cömertler, Baba boynunu büker, Yoksulluðun verdiði çaresizlikten. Bir gariplik türküsü, Acýlý bir feryat,aðýt yükselir göklere, El Aman! diye gözlerden yaþ akar. Bayram gelmiþ, hani nerde? Fukara yine hasret çekmekte , Zengin zevk-i sefa içinde,keyifte. Ateþ düþer,yakar yürekleri kimsesizlik, Alýn yazýsý deðil ki! Sevgisizlik de.
Boynu bükük,aç masum çocuklarýn, Kuru ekmeðe bile þükreden insanlarýn, Bayram gelmiþ neyine fukaranýn?
Kimi bir lokma ekmek derdinde, Kimi ise malý,mülküyle övünmekte. Onlardan kör var mý bu âlemde? Sorarým sizlere,iyilikten baþka, Ne gelir bizimle öte âleme? Yoksa kefenin cebi var da, Þu cahil Ayþegül mü bilememek de?
(BU BAYRAM BÝR FAKÝRÝN YÜZÜNÜ GÜLDÜRÜN!) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.