NASIL DERİM NASIL SÖYLERİM BEN?

ARKADAÞIMIN AÞKIYDIN SEN..saliha haným 5..bölüm

......1947_2013....
SALÝHA HANIM


Gençliðim fena geçmedi sorunlu bir aile asla deðildik, babam karýsýna aþýk bir adamdý ,onlarý görüp her evde yaþam bu þekilde sanýyordum kavga gürültü olsa da þeker diliyle babam ört bas ediyordu....
Her zorluða beraber kanat gerebilen insandýlar..

Bizi eskilerden tanýyanlar hala konuþurlar nasýl güzel insanlardý diye böyle anýlmak çok güzel aslýnda ne diyebilirim kader denilse de bazý þeyler bizim elimizde aslýnda..

Ah o Firuzan biz niye böyle mutlu olamadýk be kuzum diyordu?
hani bütünleme sýnavlarý olurdu ya zorlu inatçý bir öðretmenden bir türlü geçemediðiniz o ders iþte öyleydi bizimkisi galiba basit sanýlan ama geçemediðimiz o ders adý mý?
HAYAT acýmadan sýnýfta býraktýklarý tek bir ders için yanan o koskoca yýllar..

Yinede yýlmýyordu yaþadýklarýna ah o deli kýz anlattýðý hiç bir þey ciddi deðildi aslýnda ama o öyle sanýyordu,


ben mi PLATONÝK aþklarýn baþ mimarýydým o gençliðimde gerçeði bir türlü olamadý..Vardý beðendiðim kiþi kanýyla canýyla ama bana ait deðildi..




Daha güzeldi belkide böylesi ,hayallerimde yanýmda yaþattým onu arada gülümsüyordum onlarý beraber görünce, o kadar baðlýydý ki ona aðzýndan düþürmediði o ismi ,yaþadýklarýný anlatýyordu sürekli ,felaket kýskanýyordu
iþe bakýn ki bende hayrandým o insana ama iþte hayat..


Bilmediði için alay konusu olmuþtum dilinde
bir elin sýcaklýðýný duymadan buz gibi hayallerle yaþa dur sen diye alay etmiþti yaþ daha yirmi sekiz,en güzel yýllar aslýnda..

ah o Fürüzan ya bilse beni bir daha görmez bir doluda hakaretler ederdi, oysa ikimizde ayni adamý seviyorduk ..Ýþin tuhafý ben kendi kendime sadece içerimde yaþýyordum bu olayý...

Ve asla ikiside bilmeyecekti..

Evet kimse inanmaz ama, ben kimseyi ciddiye asla almadým ve de hayatýma sokmadým.. Ve düþünün dünya þekeri beni hiç sýkmayan bir babaya anaya sahipken.Platonik yazdým aþký daha iyiydi böylesi galiba..






NASIL DERÝM NASIL SÖYLERÝM
ARKADAÞIMIN AÞKIYDIN SEN

Ne bu isyandýr bugün günlüðüm,için biraz karanlýk sanki hüzün
Ýs kokuyor siyah harflerin ,kalemin sanki beyazýna küskün
Ruhun da tonlarca aðýrlýk ,kimi çaðýrayým ki çekilsin o yükün
Hiç bir sesi duymuyor kulaklarým olmayan hayale mahkum

Þu anda bir dolu ses hiçbirine aldýrdýðým yok, kimseyi duymuyorum
Bir ýþýk demeti belkide ,karanlýðýn içine süzülür diye bekliyorum
Üþüyormuyum?hayýr,titriyorum,kim bilir belkide þu an korkuyorum
Bir köþede kalemim hayalini çizdi bak onunla þimdi konuþuyorum

Kaným buz gibi konuþmuyorum ama yinede sanki hissediyorum
Tutuyorum hissetmediðin ellerimi buz gibi dokununca ýsýtýyorum
Neyin var diye sordun nihayet, her þeyi anlatmaya baþlýyorum
Anlatýrken canlandýn hayalimde ,þimdi sarýldýðýný hissediyorum

Evet þimdi o hayalin sert bakýþlarýn altýnda uðrarken o þefkatinle
Acaba gerçek sýcaklýðýn olsaydý bende nasýl olurdu nefesinle
Nabzým mý dururdu? o an donar kalýr mýydým?korku her seferinde
Neyse iþte sen bilmeden yaþa benimle, uyar beni olur mu hep sesinle..


çünkü ben seni duyuyorum...







ARKADAÞIMIN AÞKIYDIN SEN
SAKIN BENÝ BÝLME
ÖÐRENME KALSIN ÝÇÝMDE
BU YAÞAMDA ÝSEK ÝKÝMÝZDE
HEP YANIMDA OL
YANLIÞ ÝNSANLAR YANLIÞ KARARLAR
HATALARIM FALAN OLACAK OLURSA
UYAR BENÝ OLUR MU?
HER SEFERÝNDE..



1947_2013


Saliha haným
yine kayýp sayfalarým iþte
þiir kýyýsýndan akan yaþam öyküleriyle..




Sosyal Medyada Paylaşın: