gözlerin kömür karasý
çökmüþ yüreðime
gitmiyor hayalimden
tuz bassam da kanýyor
içimdeki gönül yarasý
dinmiyor sancýsý
girdin gönlüme yerin artýk orasý
yaþanmamýþ ne varsa yaþayalým
bilinmiyor bir nefes sonrasý
ömür dediðin nedir ki
sanma hiç bitmeyecek
erteleme yaþa ve yaþat
elbet bir gün olacaðýz toprak
ayný çatýda iki yabancý
ayrý iklimlerde canýz
kalmasýn yarým sevdamýz
bir bütün olalým biz
ayný kabukta iki badem içi
sevelim sevilelim
var mý bunun ötesi
paylaþýlamayan nedir
sordun mu hiç kendine
gönlüm kýrýk yaralý
neden sana böyle sevdalý
nedir beni sana baðlayan
geceler boyu aðlatan
dinsin artýk gözlerimdeki yaþ
son bulsun yürek yangýnlarým
mutluluk hakkýmýz
el ele yaþayalým
kalma yad ellerde kimsesiz
dön mabedine
belki de ben yokum diye
gizlemektesin kendini
gitti bilerek beni
ne çabuk unuttun ey sevgili
ben hiç býrakýr mýyým seni...
Refik
21.05.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.