BİR LONDRA RÜZGÂRI

Bakýþlarýn bana seni anlatýr
Yorgun ve argýn bir aþk kývamýnda
Deli dolu yaþýyorsun, çýlgýn bir deniz gibi
Bilmem ki hâlâ Londra’da mýsýn?
Frankfurt gecelerinden bir yüz,
Sýcaklýðýný bana anýmsatan bir rüya
Güne bakan gözlerin, en çok uzakta özlenirmiþ
Ne çok zemheriler geçtim o sahil kasabasýnda
Ah benim vefasýz sevgilim,
Özleminle arsýz kanserini emzirirken, sen yoktun.!

Sen, ezber bozan Londra’lý, gül dudaklým
Beatles hatýrýna iliþ pencereme
Sen, kendini ayýrmazken zevk-i sefadan
Topraða çið düþtü usancýn duraðýnda
Ben seni uyarmýþtým,
Burasý Efes, Bizans’lý rahibeler,
Þifrelerle okunur tarihteki aþklar
Geçmiþe ipek serip, aþký cennet mi sandýn?

Yýldýzlar küsmüþ karanlýða, bulutlar uykuda
Sensizlik yalnýzlýðýmý çoðaltýyordu, ne çoktun !
Ne hoþtur, mehtabý seyretmek geceleri
Þimdi seni biriktiriyorum, eski fotoðraflarda
Klopatra’nýn anatomisiydi, bu þehri ikiye bölen
Aðlayabilseydim, þu halime
Yüreðimde hâlâ sýcaklýðýný taþýdýðým o’ Londra’lýya
Bir beste yapardým, þu hantal piyanomun tuþlarýyla.

Yine öykümün dramatik saatlerindeyim
Karanlýða örtündükçe ellerim, ses vermiyor tamburam
Öylesine yorgunum ki eski yosmalardan
Saniye saniye gelip geçiyorlar gözlerimin önünden
Aðýrlýðým kalmadý,
Güz rüzgârlarý dokunuyor tenime
Bir Londra rüzgârý gibisin melez keþkelerimde
Ben, bütün ümitlerimi tükettim sana varmadan
Þimdi koþuyorum
Piþmanlýklarýma teslim olmamak için
Belki de her boyun eðiþim, her diz çöküþüm
Yarým kalmýþ bir aþkýn ihtilâlidir.

Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
16/4/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: