su/ya..

sen,
geldin ve dokundun yüreðime,
iþgal ettin ve yer buldun.
ben,
unuttum sonunu sana anlatacaðým masalýn.
sen,
sarmaþýk istedin bahçemden.
ben,
dolaþtým içime.


maviydi gök
ve biz bir bulutun devrilmiþliðini izliyorduk
aldýrýþ etmeden güne/þe ki
seslerimizi azat ettiðimiz bir gündü.
bütün þehirler kendi içinde yaþar mevsimlerini
lakin
hiç birinde Ýstanbul kadar belirgin deðildir
renkleri/yapraðýn…
dün/bugün..
sen ki sevgili;
açýp kapýyý,
bahar temizliði yapmýþtýn geçmiþten gelen ne varsa
aðýrlýklarýndan kurtulmanýn en saðlýklý yoluydu bu belki de.
ben oturdum.
sen sustun.
ben küstüm
ve bir daha hiç konuþmadým seninle.

senin,
bir gece üþüdü dudaklarýn,
kartopu oynayan çocuklar gibi
benim,
dondu parmak uçlarým
ve çözemedim kýrýklarýný saçlarýnýn.

derinlerimde yarý açýk/kapanmamýþ bir kapý var.
yarý saydam görüntüler ki
ben bu haller içersinde hep orda olmayý düþlüyordum
þiddeti geçmiþ bir gün sonrasýnda
sen gel bana,
deli bir nehir gibi
yataðýndan taþarak
sonra ak ki
yüzünden seller aksýn kurak topraðýmýn
ve yükselsin sular
yok etsin dilsiz kavimleri
kýtalarý..
ve biz yasaklý bahçelerde
þiirlerin içersinden sökerek
kelimelerin köklerini
kurban edelim kurda kuþa
bil cümle aleme
dönüþünün sarhoþluðuyla...






(...)



Sosyal Medyada Paylaşın: