Dalgakıran

Nice fýrtýnalardan sonra…
Bir dalgakýran bulmuþtu yelkenli kendine,
Sularý sýð ve sýcaktý…
Huzur içinde ve umutla,
Çabucak yelkenlerini indirmiþti.
Güneþ yelkenlerine vurup, ýlýk meltemi içine çektiðinde
Savunmasýz kendini dalgakýranýna býrakmýþtý.
Aradýðý güveni bulmuþtu…
Sularýn ýþýltýsý üstünde ve parlayan yýldýzlar altýnda
Zamanýn nasýl geçtiðini anlayamadý…
Dalgakýranýna sevdalandý,
Sessizliði ruhunu besledi,
Mevsimler gelip geçti…
Yelkenli sakin sularda kaldý.
Hýrçýn dalgalar çýktý,
Okyanus kabardý bir dünya oldu,
Yelkenli dünyayý umursamadý.
Yýllar birbirini kovalarken,
O hep dalgakýranýnýn yanýnda kaldý.
Bekledi…
Sonunda etrafýna baktý,
Fark etti ki…
Baþka tekne ve yelkenliler yosun tutmuþ ve eskimiþ halde dalgakýranda bekliyorlardý.
Kendini bekleyen son da bu muydu?
Usulca kabaran ve hýrçýnlaþan okyanusa baktý.
Bir karar verdi,
Derin bir nefes çekerek rüzgârý yelkenlerine aldý
Dalgakýranýn da ölümü beklemektense,
Kararlý ve yelkenleri dimdik
Okyanusta ölümü bulmaya gitti…



Sosyal Medyada Paylaşın: