Ne vakit çalsa kapýmý gözlerin...
Mabedimde secdeye varýr,
özgürlüðe kanat çýrpar,
yüreðime kilitlenen sevdaya küs izlerim.
Sonrasýnda sözleri olmayan bir þarký inler,
hiç bir söz sýðmaz notalara!
sonu bilinmeyen bir masala yelken açarlar.
Baþ ucumda nöbete durur efsunlanmýþ damlalar,
kirpiklerime çarpýp kaçarlar.
Düþe kör kalmýþ býçak gibi keser sessizliði...
Yana durur noktalar, virgüle döner yönleri,
kambur kelimeler doðurur,
þiire tutunur, senli hecesi.
Yakamozlar takýlýr saçlarýna,
imkansýzlýklarýn içinde yeþerir hayat.
Saklan gözlerimin ardýna,bak!
Bir de ordan izle gör kendini...
Daya sol yanýma sevdalý elini
yüreðimin her darbesinde ismini nasýl haykýrdýðýný duy!
ve her darbesinde suretini nasýl resmettiðini...
Ne vakit çalsa kapýmý gözlerin;
susmak ölmekti, ölmekse ayýp...
Bahargülleri