SOFRAMDAKİ SON AŞIMSIN

Taþ fýrýndan çýkmýþ sýcak bir ekmek dilimi gibisin
Daha hala üzerimde tütüyor yaþadýðýmýz sevdamýz
Köylü bir kadýnýn ferecesi gibi kapalý ve edepli bir þekilde
Kendini hiç bir zaman bozmadý içimizdeki duygularýmýz.

Ne kadar bozuk olsada þu hayatýn dümensiz çarký
Herzaman sevdaya dair saygýmýz yüreðimizde var oldu
Hiç bir zaman azalmadý aramýzdaki büyük tutkumuz
Bu sözü þeref duyarak söylüyorum ki, iyiki sevdim seni.

Seni düþündükçe ve senin varlýðýný bildiðim sürece
Yaþadýðým bütün zorluklar yormuyor beni eskisikadar
Varlýðýný bilmek bana öylesine derinden güç veriyor ki
Tonlarca yükü kaldýrmak bile koymuyor artýk bana.

Sen benim soframda her oturduðum vakit andýðým
Ýçimi ýsýtan, ve beni aþka doyuran sýcacýk ekmeðimsin
Sefaletten, kötülükten, vede bencil bir insan olmaktan
Beni kurtaran, yegane varlýðýmsýn, adý bende saklým.

Sen benim soðuk kýþ günlerinde, kana kana içtiðim
Ýçimi ýsýtan sýcak bir çay gibisin, doyamýyorum sana
Ne zaman sofraya otursam,hep sen geliyorsun aklýma
Tuzumda sen oldun suyumda sen oldun artýk benim

Öyle bir yerde yaþýyorum ki sensizken buralarda
Hangi yana baksa gözlerim sen geliyorsun hayallerime
Anlasana artýk yar anlasana, bukadar eziyetler niye
Sen benim ilk göz aðrým, soframdaki son aþýmsýn yar...

Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın: