Uyandým aþk uykusundan Gözleri nemli bahara Dilim de aþk uykusundan kalma Yalnýzlýk koynun da savaþan sessizlikler Gözlerim de Bir ceylan gönlünden kalma duygular
Yürüyorum mahmur bir edayla Aynalarýn ötesinde ki düþlere El sallýyorum ruhumdan kopan gidiþlere
Yaðmur çise çise düþüyor kirpiklerime Köhne bir ýslaklýk ruhumda Bir de yalnýzlýðýmýn prensi Çileli ahým da
Bir aþk boyu yol alýyorum Bir derviþin gözlerine dalýyorum Öylece kalýyorum Dilime suskunluðun mührünü vuruyor Sus oðul Sustuðun kadar deðerlidir heceler diyor Sükutumun nabzýn da kayboluyorum
Ey derviþ baba diyorum Sözüm gümüþ sükutum aþk diyorum Çünkü biliyorum ki Aþk susmaktýr Aþk söylenememiþ sözlerde gizlidir Çünkü aþk buram buram zehirdir suskunluðun ortasýn da
Yusuf Usuð Sosyal Medyada Paylaşın:
Yûsuf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.