...

Elimi göðsüne yasladýn
Sevdaný duyurmak için,
Sevdan elime sindi
Sonra yüreðin
Sonra sen
Sonra biz...
Kimse beni sen gibi sevemedi...

Ýnandýðýmýz deðerleri bizimle yeniden yaratmýþtýk
Günahsýz açýlan her yaraya göðsün merhem olurdu
Kalp atýþýný ellerime verdiðinden beri.
Elim yanaðýna dokununca,
Ayak parmaklarým titrerdi benim.
Güvenmek ne güzelidi,
Dokunmaya, duymaya, yaþamaya...

Gittiðin gün si mgesiz býraktým adýmý,
Sýfatýný aldým adýnýn önünden hepsi bu,
Eþ dost, büyülü bir peri masalýnýn
Hazin sonunu konuþmuyordu,
O masalýn hazin kahramanlarýna acýyarak bakýyordu,
Yýllarca...
Bilmediler,
Kalp atýþýný elimde saklaðýmý,
Yüzündeki parmak izlerimi görmediler,
Bir kere sevince insan gider miydi...
Biz kimseler duymadan,
Zühre ile Tahir’e özenmedik mi?

Razýydým;
Senden kalan sevdayý saklamaya,
Senin baþka aþklarda mutluluklarýna sevinebilirdim,
Zühre’n kalabilirdim ve kimseye ses etmezdim...

Böyle gitmemiþ olmaný dilerdim...

Dizlerimde yaralar açarak
Doyamadýðýmýz bir türküye aç býrakarak
Elimde hala gümbür gümbür atan o göðsünün sesini,
Benden çalarak...

Giderdin yine,ses etmezdim
Anýlarda bir kahraman gibi kalarak,
Ayrýlýðýn buruk ama tatlý tadýyla giderdin,
Çok sevmiþti beni derdim,
Gülümserdim...

Böyle gitmeseydin...




Sosyal Medyada Paylaşın: