Karýn esir aldýðý bir beyaz kent var bu diyarda O kefeni andýran çadýrlar da neyin nesi Yetmiyormuþ gibi kar da arttýrýyor etkisini
Çadýrlarýn içinden hýçkýrýk sesleri duyuyorum Dýþarýda ise kýþýn ilk karýný selamlayan çocuklar Kar gibi tertemiz yürekleri, aldýrmýyor bile çadýrdan gelen sesleri Onlar yalnýzca karýn büyüsüne aldanmýþ bir kar perisi Küçük yürekleri soðuk bir kara bile teslim ediyor kendini Çehrelerinden okunuyor her þey onlar bir hüznün esiri
Kýþa inat giyinmiþler pardesülerini, biz çocuðuz bilmeyiz hüzün diyor çehreleri Belki de saklanmýþtýr o hüzün kalplerinin bir köþesinde Ama onlar, kara kapýlmýþ periler bu acýyý belli ettirmezler
Açmýþ kollarýný büyük bir umutla, yalvarýyor belki de rabbine Ey rabbim, kurtar karýn altýnda kalmýþ küçük umutlarýmýzý
Ey rabbim, þu beyazýmsý siyah tablo da nedir böyle Saflýðý temsil eden beyaz, karartýyor içimi nedense Herkes siyah maske takmýþ yüzüne Bütün beyazlýðýna inat olsa gerek kýþýn
Çadýrlarýn yanýnda duran leðenler de neyin nesi Belki de bu çaresizliðin ve yokluðun sesi Çadýrlarýn halatlarý güçlükle tutunuyor topraða Þu beyazýmsý örtü hayat veriyor canlara Kanatlarý altýna almýþ, bir bez parçasý yaþamý Sarmalýyor tüm gücüyle Kýzýlay ýþýðýnda
Karý gören herkes terk etmiþ çadýrlarý Belki bir rahmet yaðar üstümüze diye Buruk bir tebessüm yayýlýyor o korkak gözlerde Belki birazdan bir güneþ doðar diye
Yazdan kalmýþ yeþil çimler son kez gülümsüyor bahara Son kez el sallýyorlar konuk ettikleri çadýrlara Daha fazla dayanamýyor kar, çeviriyor yeþili beyaza Küçük kalplerdeki sýcaklýk dönüþüyor ayaza
Bir hüzün tablosu beliriyor karþýmda Kalemim de küstü artýk konuþmuyor kaðýtla Anlatýlmýyor içimdeki hüzün seli aðýtla Hiçbir zaman ümit kesme, dile gönülden Allah’a
Van depremi anýsýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
edebalici11 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.