Aþk ateþten bir kordu deðmeden yakýyordu Uzaktý mesafeler ümidi öldürmedi Söylenen tek güzel söz içime akýyordu Ama þu yokluk var ya yüzümü güldürmedi
Cepte var üç beþ kuruþ yetmeyecek kefene Zaten ne zaman geldi iki yakam araya At beni de sýrtýna taþýdýðýn küfene Lanet olsun zenginin yemediði paraya
Ey can toprak diþliyor en acýyan yerinden Ayak tabanlarýmdan, ona deðen her yerden Vuslat hayal oldu bak yaraladý derinden Bir türlü denk gelmiyor yýldým artýk eðer’ den
Yine dön dur hayale gönül onlarla avun Burnunu þöyle kývýr sevgili baþucunda Olmayana amin de mutlu sonlarla avun Sigaraný çek otur yanan yürek ucunda
Buse DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.