YAPRAK

Bir sonbahar günü daðlarda rüzgâr
Sessizce baþlayýp tipiye döndü
Düþerken yapraklar yere sitemkâr
Solmuþ mazlum birer ruha büründü.

Ayrý düþen yitik sevgili gibi
Her biri bir yerde görünmez dibi
Oynuyor onlarla amansýz tipi
Ümitti uzakta... ne çabuk söndü.

Düþen yaprak titrer boynu da bükük
Saçýldý umutlar yitik ve çürük
Koskocaman dünya daraldý , küçük
Ýðne deliðinden geçer göründü.

Solgunca bir beniz dokunsan aðlar
Kapuk tutmuþ yara elleme kanar
Hayat verecekti ona bir pýnar
Ama o da yasa, hüzne büründü.

Olmuþ þimdi yeþil edalý yaprak
Yerlerde sürünen ölü bir varak
Sýmsýký kavramýþ da kara toprak
Bugün onun için bir kara gündü.
Sosyal Medyada Paylaşın: