Gün bitti güneþ gizlendi karanlýða suskun bir gölgeydi gece sýkýþýp kalan bir kitap arasýnda sensizliðe yazýlan bir þiirin en olmadýk anýnda
siyah bir gül dü son satýra noktayý koyan imzasýzyla...!
Yaprak yaprak dökülüyordu hazan kokusunu býrakýp rüzgara dudaklarda gizli bir öpüþ sessizliðin ýzdýrabýyla hüzün düþerdi nefese sözlerin bittiðinde
siyah bir gül dü gözlerin gözlerime deðdiðinde...!
Acýmýydý yoksa bitimsiz bir sancýmý belkide yitik bir düþtü avuçlarda kalan dikeniydi apansýz sol yana batan
siyah bir gül dü yara sürekli kanayan...!
Mutluluk gözlerine adanmaktý ömür ayak dibine hüznü eþkiya_ydý yarým yamalak bir seyirde vuslat mahþerde
siyah bir gül dü kefen bana ellerinle giydirilen...!
___HÜZÜN BULUTU___
Gül olmak gül olarak kalabilmek o yürekte... hele ki siyah bir gül bir çok insan gül deðil mi ya kýrmýzý ya pembe olsun der... ama siyah gül öyle mi? gönül gözüyle görebilsek ne güzel olurdu... o zaman katlanýrdýk batan gülün dikenine acýtmazdý yüreðimizi... razý gelirdik gölgesine bile...
___Son EylüL___
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
huzun bulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.