Hengâme 2
yaðmur yaðýyor üryan ve telaþ içinde izmir’e
bir kadýnýn incecik parmaklarý gibi dokunuyor bedenime
iterek karanlýðý geçiyorum sarhoþ derviþler mezarlýðýndan
cebimde intihara meyilli flüt sesini annem sanýyorum
yanýlgýdan içimdeki tanrý resimlerini ters çakýyorum kaburgama
daðlara ormanlara suya inanýyorum içime düþmüþ þüpheden
dionysos’a kýzýyorum sesimi boþaltýyorum bakire bir cümleye
rest diyorum yaþadýðým ana gören olmuyor korkudan
süzüldüm can ve ten üstünden delirmesin diye sýzý
kendimi ve psikiyatri doktorumu yitiriyorum
ablak suratlý monolog bir budanýn aklýnda
eklem yerlerimde repliksiz korkunç titremeler yalýyor kendini
nietzsche ile karþýlaþýyoruz psikiyatri kavþaðýnda
kan sýcaktýr diyorum parmaklarýmý çýkarýyorum beynimden
durmaksýzýn su içiyorum elmaya kan bulaþýyor aðlýyorum
nilgü’nü hatýrlýyorum bir balkona sýðýnýyorum
meryem ve üç kardeþi bir de isa
yemin olsun ki ölüm yamalýdýr diyorum
sonsuzluðun gýrtlaðýndan çekiyorum kemiklerimi
ainþten oluyorum çocukluðum kaçýyor anne karnýna
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.