Kayýp bir gül vardý Büyük þehrin keþmekeþinde Yaþam mücadelesi veren... Arnavut kaldýrýmlý kalabalýk caddenin bir köþesinde Filizlenmeyi b ekleyen. Gelen bastý üzerine, giden bastý Bir türlü baþ veremedi. Adý gibiydi, kayboldu gitti Kayýp Gülün Kalabalýðýn içinde. Bir gün gözlerini açtýðýnda Kendinin yeþerdiðini Gonca gülünün açtýðýný fark etti. Bir el gördü ona uzanan Ona can suyu veren bir el. Sýmsýký tuttu o elleri, býrakmadý. Sarýp sarmaladý Kayýp Gül’ ü o ellerin sahibi. Dallarýna nazlý kelebekler kondu Ve Bir söz verdiler birbirlerine Geri dönüþü olmayan bir bilinmeyende Yol almak üzere.
03 Nisan 2013-Ali Baba Mekaný....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Simray Simay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.