İkimizden alıntılar

Aðýr aðýr bir karanlýk akýyor yüreðimden,
Hani son gidenin ardýndan bakakalýr ya kalan?
Hani limanda usulca seðirirken gözleri,
Giden mi daha üzgün kalan mý bilemezsin ya...
Aðýr bir yük gemisi kývamýnda;
Aðlýyor gözlerim...

Gidenlere bir kez alýþýnca gözler,
Ne uzaklara dalýyorsun artýk
Ne de pencere önlerine konuþlanýyorsun!
içten içe unutsanda yollarý,yol ayrýmlarýný
Sen hep adýmlarý sayýyorsun...

Sessiz sedasýz geçiyor önümden yýllar
Ve ben çaresiz takvimleri yýrtýyorum hayat duvarýmdan.
Gözlerimin altýnda çizgiler belirmese de henüz;
Avuçlarýmda ki çizgiler derinleþti çoktan,
Hayatý ucundan tutmaya çalýþmaktan!
Sessiz bir sokak lambasý kývamýnda;
Yanýyor ellerim...

Ölümlere alýþýnca bir kere bedenin,
Uykularda ki mahur yüzlere dönüyorsun artýk
Ve her geçen gün kadere sövüyorsun!
Ýçten içe aðlasan da,aðlatsan da
Sen hep yalandan gülüyorsun...




Sayfalarý bir bir dolduruyoruz her geçen saniye ömür defterimizde ve ardýmýzda býraktýðýmýz nedense hep silik hatýralar oluyor. Ya tükenmiþ bir tükenmez kalem tutuyor ellerimiz,ya da ikimizi da kandýrýyor aslýnda yazmayan ellerimiz...


Sosyal Medyada Paylaşın: