Hüzünlü gecelerin gebeliðinde, Bir maðrur sabaha uyandým. Yine karmakarýþýk kafam, Yine karmakarýþýk hayat. Yapacaklarýmý artýk sýraya bile koyamýyorum. Ne gerek var ki? Nasýl olsa bir ark bulup, akýyor. Arap saçýna dönse de hayat, Nasýl olsa gün gelince, Bir yerlerden çözülüyor. Çözülüyor da, çözülene kadar… Bazen yollar,yolaklar uzuyor, Uzun gecelerin ardý sýra. Bazen tam öðlen on iki deki, Güneþin gölgesi misali hayat. Gözlerimde ki, hüzne inat, Arap saçýna inat, Kýsa güneþe inat, Yine de yaþanasý bu hayat. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kumsal_3535 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.