Yazdığım Romanlarda sevdim Seni

Yazdðým þiirlerde sevmiþtim seni oysa
Turkuaz gök yüzünde
Yakamozda ay ýþýðýnda
Þarabýmýn son yudumunda
ve
Sigaramýn son dumanýnda
Anlamadýn

Yazdýðým romanlarda sevmiþtim seni,
Bahçelerinde begonya olan köþe mahallede,
Pencere þebekesi ardýnda duran kýz,
Çamaþýr seren Ayþe teyze,
Kahvede tavla oynayan Ahmet amca,
Mahallede top koþuþturan küçük Mustafa,
Huysuz muhtar Mehmet efendi,
Dedikoducu Þermin haným,
Fýrýncý Muammer,
Bakkal Süleyman efendi,
Bunlarýn saflýðýnda,
o küçücük hayatlarýnda,
Koskoca dünyalarýnda,
Yine o koskoca yüreklerinde ki saf sevgileri gibi sevmiþtim.

Yýldýzlarý sayýyordum her gece evinin balkonun altýnda seni beklerken,
Pencereden çýkarýp kafaný temiz hava almaný beklerken,
Yaðmurlarda ýslanýyor,
Karlar altýnda üþüyordum,
Görmedin...

Bir kýþ mevsimiydi seni sevdiðimde,
aylardan Aralýk,
Günlerden doðum günün,
Benim tekrar doðduðum gün,
Senin benim olduðun gün...

Bir kýþ günüydü,
Aylardan Aralýk,
Aramýza aralýk girmeyeceðine söz vererek sevmiþtik.
Baharda çiçekler açarken niþanlanýp,
Sonbaharda dökülen yapraklara inat baharý yaþamaya söz vererek.

Mesafeler özlem getirir,
Özlem acý
Acý göz yaþý
ama
Aralýk girmeden araya
Ayrýlýk nifakýný sokmadan yüreðimize
Söz verdiðimiz gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın: