Belek

Ne sensin yazmak istediðim, ne de aþklý cümleler
Ýçimde biriktirdiðim hýçkýrýklarým var benim
Bir parça nefret, bir parça piþmanlýk
Uzak bir kentin soðuk þehriydik
Bense savruldum
Sahte dünyanýn, yalan ülkelerine


Hani kor düþer ya baðrýna
Yakar kavurur


Sus dedim gözlerime, akma yok yere
Acýma dedim içim, beni eritme
Günden güne canice


Bazen siyah olsa da sayfalar
Beyaz yazmalý kalem
Tüm kirliliklere inat


Kaç býçak yarasý kanatýr
Kaç zifir zehirler
Ne yok eder ki insan kisvesini taþýyan canlýlarý
Yalandan baþka


Düþünüyorum
Toprak kabul edecek mi, gönül fakirliklerini
Dilden çýkan söz çoktur
Lakin yerini bulan yoktur
Boþ laf ne çok yer doldurur


Gönül sarhoþluðu
Kendinden öteye gidemezken
Üstü baþý zulüm olur
Þah olur mat olur


Aynaya baktýðýnda gülümseye bilmektir insan olmak
Yalansýz, riyasýz
Kendi olabilmektir gönül yaralamadan, hayat yok etmeden
Bilmektir, ardýnda enkaz yerine
Acýsýz yaþayan canlar býrakmak….



yüze bakmayla anlaþýlmaz
sözlere akýl sýr ermez
kirlenmiþ tüm duygular, körelmiþ insanlar
sahte gülücüklerle bezenmiþ hayatlar



Seyrine doyum olmayan bir filmi
Korku dolu sahneyle sonlandýrdýk
Þimdi bütün afiþlerde
Silik harflerle yazýyor adýmýz


Ýnsan,
Umuda yol olmalýdýr
Ötesi berisi budur

S.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın: