Keskin bir býçaðýn üzerindeyim sanki. Attýðým her adým acý veriyor bedenime. Sam yeli bile kurþun gibi geliyor üzerime. Dostlar galiba ben ölüyorum. Her þeyi herkesi çok sevmeye çalýþtým. Ýhaneti gördüm yalnýzlýðý içtim. Kýsacasý kalabalýklar içinde tek tabanca oldum. Dostlar galiba ben ölüyorum. Susuz kalmýþ toprak gibiyim. Ateþi gören mum misali eriyorum yavaþ yavaþ. Ýçimde bir sýkýntý var nefret ediyorum her þeyden. Dostlar galiba ben ölüyorum. Yaþamak hayatý dolu dolu yaþak nasýl bir duygu acaba. Sevmek seviilmek neye benziyor unuttum hepsini. Bencillik yapýyorum ama martýlarý bile kýskanýyorum artýk. Özgürce uçuyorlar gökyüzünde. Ya ben ölüme tutsak bir esir gibi hissediyorum kendimi. Hayattan yaþamaktan kendimden bile býkmýþým. Dostlar galiba ben ölüyorum....
Emel Bayrak
Saat:04/30
Tarih:15/05/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emel Abokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.