Bir þarkýdýr saçýmdan gözlerime süzülen Nihavent’ in en acý anlatýmý bedenim Senli sevdalarýmdýr terkedilip üzülen Yürekte bir týnýdýr asýl rücû edenim Þýmarýk bir çocuktu kaybedilen ellerim Ne aðýtlar yakýyor içeride dillerim.
Çaðladýðý yataklar kurudu akamadan Bir aslana yem oldu kucakta ki umutlar Naz deyip de geçmeyin yüreðe ekemeden Hazýr ol da bekliyor sevda yüklü komutlar Gömülen bu yavrunun çýðlýðý ölüm koktu Bilirdi aðýr yüktü gidene çare yoktu.
Çok oldu buralara yaðmurlarda yaðmýyor Kurak süren iklimler çiçekleri soldurdu Nadasa býrakýlan duygularým sýðmýyor Kiler almýyor artýk azap elem doldurdu Terkeyledi gözlerim güneþ yakar kaþýmý Mevlam elbet büyüktür taþýrmasýn aþýmý.
Sek sek oynadýðým yer ömrümün tam kýyýsý Her taþ oturur yere ötelerim geçmiþe Misketler yuvarlanýr sanki ölüm kuyusu Neler de yüklüyorum bu alemden göçmüþe Çocuk otur yerine yasak sana bahçeler Senin dilden anlamaz bak karýþtý lehçeler.
Auvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.