KURŞUN ASKERİM

Gülnur Ateþoðlu


dur gitme caným dur gitme
geride beni yýkýp gitme
sen benim geleceðim olamazdýn bilirim
ben zaten ben zaten seni geçmiþim gibi sevdim
dur gitme
oynarken yarým býraktýðým
oyuncaklarým gibiydin mazide
son kez gelmiþtim kurþun askerimle göz göze
þimdi anlýyorum
o zamanda onun bana söylediði
dur gitme
bebeklerimin saçlarý yarým kalmýþtý taranacak
kurdelelerini söküp te
takmamýþ mýydým çeyiz sandýðýma
kapýdan çýkarken görmüþtüm
koltuðun kenarýnda
kurdelelerini aldýðýma kýzdýklarýný sanmýþtým
oysa þimdi anlýyorum
o zamanda onlarýn bana söylediði
dur gitme dur gitme
mazide kalan
parçasý olmayan yarýmým
dur gitme
bir dere vardý mahallemizde
iki damla yaðmur yaðsa taþardý
týpký yüreðim gibi
sel götürürdü taþý topraðý
o zaman anlamasam da þimdi anlýyorum
bardaðý taþýran son damlayý
dalým aðacým yapraðým
gitme
sakla beni kovuðunda
derenin kenarýndaki aðaç gibi
koþmaz mýydým her yaðmurda yanýna
bazen titretirdin yapraklarýný
istemez sanýrdým
gelme gelme yanýma
þimdi anlýyorum
þimþekleri üzerine çekermiþ meðer
tehlikesini bilsemde
güvenmiþtim ben ona
dur gitme
mazimdeki yarýmým
dur gitme
tehlikeni bilsemde þimdi
sakla beni sakla beni
hiç mi yer yok yüreðinde
yüreðinin bir köþesinde




Sosyal Medyada Paylaşın: