sen bilmezsin
aysýz gecede bu dar patikalardan yürümeyi
gelincikleri papatyalarý ezmeden
ayaðýn taþa takýlmadan
arada bir nefeslenip çýkacaksýn usul usul ...
daðlarda rüzgarlarla ýslýk lisanýyla
viranelerde uðultu lehçesiyle konuþacaksýn
bilmezsin
sen hiç delirmedin ki...
geceyle dost olacaksýn
yalnýzlýðýna ýssýzlýðýnla sokulacaksýn
gece seni saracak sen ona sýmsýký sarýlacaksýn
tende can gibi...
bilmezsin sokak lambalarýnýn
cýlýz ýþýðýný sýrtlanýp gölgenle kavga eder gibi konuþmayý
gözlerin dolunca aðladýn sanýrsýn
bilmezsin sen aðlamayý...
evlerin ýþýklarý sönüp perdeler çekilince
yalnýzlýðýna sarýlýp hýçkýrarak aðlamak ne bilmezsin...
bilmezsin sen göz yaþýndan meze yapmayý
deniz fenerine yaslanýp þarap tadýnda sarhoþ þarkýlar söylemeyi
bilmezsin sevmeyi hiç sevmedin ki
kör býçakla canýn teninden yüzüldü mü
gözlerindeki çocuksu sevinçlere mil çekilip daðlandý mý
beklemeyi de bilmezsin
yol kenarýnda çaresiz taþlar gibi bir ömür taþ kesip beklemedin ki...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.