Öyle þeyler yaþarsýn ki gökyüzünde güneþ battýðýný ayný zamanda karanlýklarýn aydýnlýða döndüðünü unutursun.
En tozlu kuyulara düþer de,
kalkýp üzerini çýrpmayý, aradan sýzan gün ýþýðýnýn bir çýkýþ olduðunu unutursun.
Arada sýrada aklýn yerine gelir de onu unutmayý denemeyi unutursun.
Öyle þeyler yaþattýn ki
ben ne güneþi batýrmayý hatýrladým ne aydýnlýk olacaðýný.
ne tozlarý çýrpabildim ne çýkýþlarý bulmayý denedim.
Elim kalbimde ama kendimi hissedemedim.
Arada sýrada aklým uðradý da
kaybolmuþ çocuk seslerinde seni de býrakamadým.
Ben çýkýþlarý unuttuðum þehrin de kayboldum da
Unutuldum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.