ANNEME

Ellerinden yediðim her lokmanýn tadý hala ana sütüdür bana,
Dudaklarýndan çýkan her kelime ibadetim,
Kulaklarýnýn duyduðu benden geriye kalandýr anam,
Burnunda ebedi evlat kokar bilirim...

Sana dokunmak isteyip,
Uzanamamak yarasý kemirir beni
Ýçime iþler yýllardýr,
Sen en korkunç yaramsýn anam...
Hasret varsa eðer þu dünyada,
Tanýmý seninle baþlýyor,
Sende bitiyor bütün hüzünler bilirim...

Babam diyorum; ne kadar þanslý
Sana günaydýn dedi bugün...
Ablam;
Seni öperek uyandýrdý mesela...
Sen anam sen,
Kalktýn ya bugün,
Bir gün daha yaþlandýn,
Gördüðün günleri düþünüyorum,
Kendimi yerine koymak içimden gelmiyor...

Yaþlandýðýný bile izleyemiyorum ben,
Geliyorum bakýyorum kahroluyorum;
Bensiz kýrýþan alnýna,
Dizindeki aðrýya,
Yüzündeki hüzne,
Ömrüne kazýdýðýn tüm acýlara,
Özlemlere
Ve bana, bana dualarýna...

Özlemlerine dahil olmak istemezdim anam,
Duan olmayý da...
Bir de ben yakmak istemezdim içini,
Dizinin dibi ciðerimdir,
Ana kucaðýn ömrümdür,
Kokun tek tutsaðýmdýr þu özgür dünyamda...

Varsýn ya;
Þükrü bir tek sen öðretebilirdin zaten bana...







Sosyal Medyada Paylaşın: