Uyu, diyor
Uyuyorum koþulsuz
Parmaklarýnýn hizasýnda
Gözümü her açtýðýmda
Telaþlý bir nefes hissi
Korkuyor
Korkuyorum diyor sökülmekten
Yanlýþ bir örgüyüm çünkü tanrýnýn ellerinde
Biliyoruz ama,
Ne o inanýyor, ne de ben bildiklerime
Hani en yükseðe asarsam
Kýrpýp göðsümün duasýný
Kýrýþmaz ne de ýslanmazdý
Hani orasý mevsimsizdi
Hani takvimsiz ve ölümsüzdü
Talan! diyor þare tanýyorum sesinin kaygýsýný
Ýnanýyorum bu defa
Hemde defalarca
Oysa ne zaman sen desem
Tanrýlar kapatýyor gözlerini ve kulaklarýný
Ruhumun secdesine kýzmasýnlar diye
Sen desenli bir ömür çiziyor
ressamlar boþ tuvallere
Sen akýyor tüm çocuklarýn çeþmesinden
Bileklerinden tutuyor z/aman sýkýca bir kadýnýn
Baðýrýyor duyuyorum
Çok sesli çalgýlar bir zýlgýt tutturuyor
Ömrü saçlarýndan kýsa bir gelin için
Herkes bilmiyor
Bir ben biliyorum
Ben, þare’nin konuþan sessizliði
Tanrým!
Duyuþumun kör et renklerini.
Aysýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.