sazendeler sustu
bulutlar kesti aðlamayý
ve bir ses
aðýr aðýr
alemin yarýlmýþ göðsüne düþtü
þehre bir misk
yayýldý irem baðýndan
bir acý
hýçkýra hýçkýra güldü
zakkumlarýn firakýydý bu
çöllerden
mevsimlerden güldü
yýldýzlarýn güneþte gözleri üþürdü
yokluðunda
yokluðum
ellerini düþünürdü
karýncalar kumdu ebabil dudaðýnda
kýlýçlar kýldý
örümceðin tunç aðýnda
ah.. o þahikayý
görseydi þu dünyalýk
nardan nura koþardý
aðlarca balýk
kalemler ne kýþtýr
ne zemheri, ne ayaz
telini anlatmaya
sayfalarca þiir az
bir gün batýmý olmasa da
bir ikindi üstü gelseydim
gözlerim akþamsafasý
gözlerimi yollarýna serseydim
kudüs elimde
þehr-i istanbul yüzümde
dokunsam kumaþýna
denizler ardýndan
yüküm incir ve zeytin
yolum sina tur daðýndan
çöllerimize dokunduðundan beri
ummanýz
ne gölgesine günün
ne þimaline ayýn
vaveyla yutar sesi
yoksan buhranýz
dokunduðun zerreyi
idrakime nur saydým
her yol duraðýna taþýr beni
geçtiðin bir yol,
gördüðün bir yolcu da
ben olsaydým
gölgem uzadýkça
boyum kýsaldý
seni görmüþ her göz
inan ki kutsaldý
yoksan
tayfalar rüsvadýr ummanda
insanlýk parya
sesinle yýrtýlýr kafesler
susar aryalar
mevsimler gül açar,
bütün bahçeler kanarya..