ANNEM

Anneeeeeeeeeeeee,
Annemmmmmmmmm,
Sen yoksun ya,
Bizim ev de yok ANNE.
Bizim sözü, seninleymiþ meðer.
Sen gidince Anladým.
Hatýralarýmýzda kaldý çektiðin cefa.
Sen uçtun,
Babam sefa sürmek için evlendi.
Bir kadýn geldi eve.
Hoþ gelmiþ,tamam anladým...
Sözüm yok,ama keþke hoþluk ta getirseydi.
Getirdiði koskoca bir BOÞLUK,ANNE,
Sen fidanlar ekmiþtin,
Fidanlar aðaca dönmüþ,aðaçlar meyveye durmuþtu.
Kesmiþler annem yeni kadýnla babam,
Telefonla söylediðinde ablam,inanmamýþtým
Ýnanmak istememiþtim belki.
Senden eser kalmasýn,
Seni hatýrlatmasýn diye aðaçlarýn kesildiði Bahçemiz var ya anne,
Sen varken ki bizim bahçe,
Þimdi ise onlarýn bahçesi,
Kupkuru anne...
Bizimki yemyeþildi.
Onlarýnki kupkuru.
Dedim ya annem,bizim ev yok artýk.
Sen yoksun
Biz darmadaðýnýðýz ev talan.
Sensiz ev yalan anne yalan....
Bizim sözü seninleymiþ anne meðer.
Nerde bir gerçek anne varsa Saygýya deðer.
Küçük olsa da benden yaþ olarak.
Ellerinden öpüyorum,
Seninse;
Seninse nasýrlý ayaklarýndan anne.......

Mustafa EROL
Manavgat/Antaly
Sosyal Medyada Paylaşın: