MOR MENEKŞE

sen yemyeþil yapraklarýn üzerinde açan
hayata küsmüþ mor bir menekþe
hani belki de tanýyorum seni bir yerlerden
hissediyorum, çiçeklerin açsa da
dalýnýn kýrýk olan yapraklarýný

seni yazmaya çalýþýyorum beynimde
noktalar virgüller olmasa da yerinde
olsun yine de duyarcasýna hisset beni
belki de kendini bulacaksýn
yazdýðým þiirin derinliklerinde

akýl kalp arasý hep yolculuklarýn
eline aldýðýn mendil, ýslanan gözlerinde
hep ince çizgilerde o ayrýlýklar
ah o bitmeyen yalnýz akþamlar
ýssýz geçen uzun üzgün geceler
burcu burcu hasret kokan sevdalar
geri gelmiyor nafile yaþanan aþklar

bak oðlun el sallýyor elif dediðin gelininle
gördüðün ufacýk pencereden açýl denizlere
býrak gömülü kalsýn o bitmez sevda ateþi
hani düþmelisin yeni aþklarýn peþine

kim bilir
bulacaðýn aþk belki
minik bir kedi yavrusunun yumuk gözlerinde
belki de dalý kýrýk mor bir menekþede





Sosyal Medyada Paylaşın: