ANNEM//E....

Ýlahi, iþine karýþmak
Haddimiz deðil bilirim
Ancak gidenleri her an
Arýyor daima gözlerim

Madem geldik þu dünyaya
Gitmek asla olmasaydý
mavi, yeþil, sarý, pembe
Çiçekler hiç solmasaydý

Hani insana sevdalý
Varlýðým, can aðacým
Yazmakla anlatamadýðým
Annem, caným, baþ tacým

Yüksek tansiyona mahkum
Yaþadý uzun yýllar
Bunun yarattýðý
Daha ne illetler var

Uðradýk korktuðumuza
Düþtü onulmaz derde
Parkinson adlý illet
Güç koymadý bedende

Hep gözümün önünde
Biçare bakýþlarý
Doktordan umut kesip
Hak’ka yakarýþlarý

Dokuz yüz doksan iki
Bir gece dar nefeste
Kavuþtu tanrýsýna
On üç Haziran gününde

Belki memnun yerinden
Belki özlemiyor bizi
Yanaðýmda sýmsýcak
Yastýk yaptýðým dizleri

Yaþadýðýnca sevgi
Saygý dolu yüreði
Herkes için bir mekan
Öpülesi elleri

Ebediyen kalmamýþ
Sevdiði hiç kimsenin
Acýsý hafiflermiþ
Kadere baþ eðenin

Lakin þu dert sýzlatýr
Gönlümü çok derinden
Yatýp inlememeli
Ýnsanlar kederinden



Sosyal Medyada Paylaşın: