gidiyorsun ya düþlerimin
sen sapaðýndan dipsiz kuyulara düþüyorum
pembe yada buz yeþili ne fark eder...
hangi damlada terk edildiðimin
hýçkýrýklara boðulduðumun ne önemi var...
ardýna bakmadan gidebilirsin
susturdum gözlerimi artýk konuþmazlar...
yol olmuþtum taþlý tozlu kasabanýn
sen yürümüþtün salýna salýna
sol yanýmda papatyalar
sað yaným kör saðýr kerpiç duvarlar...
þimdi alýp adýmlarýný atýyorsun vedasýz terk ediþlere
eyvallah baþým gözüm üstüne...
düþlerimin sustuðu yerde
boðuldu o çocuksu sevinçlerim...
eylül artýðý sarý hüzünler istila eder þiirlerimi
ellerinin sýcaðýný da götürürsen eðer...
kokunu býrak yaslansýn korkularýmýn omuzuna
yýllarca çekerim içime eski sevinçlerimin gölgesinde...
mabedimiz dört duvar yýkýlýr
enkazýnda çýðlýk çýðlýða sýcacýk bir yürek kalýr
camda son saðnak artýðý yaðmur lekesi
bahçede koca çýnar gövdesine kazýnmýþ iki sesiz harf
göksuda yüzü kirli bir yýðýn yakamoz ölüleri
birde ateþ çiðnemiþ dudaklarýmýn kýyýsýnda bir adýn kalýr...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.