Bugün bir garip gördüm avare geziyordu
Baþý yerde kaldýrým taþlarýyla halleþen,
Bastýðý her adýmda baðrýný eziyordu
Belli, bu caddelerdi gönül evini deþen;
O taþla dertleþirken, ben peþinden yürüdüm
Aklým takýlý kaldý, ayaðýmý sürüdüm.
Ceketsiz geziyordu sanki derisi çelik
Hava soðuktu oysa þubatýn ayazýydý,
Pantolonu yýrtýlmýþ, ayakkabýsý delik
Ben paltoyla üþürken, o halinden razýydý;
Neydi acaba derdi öðrenmek istiyordum
Seslendim, ses vermedi; geçip önünde durdum.
"Merhaba kardaþ" dedim "konuþalým mý biraz?"
Gözleri yok diyordu, dili bir þey demeden;
"Dinlemeden býrakmam n’olur etme itiraz
Kimin, kimsen yok mudur; bu garipliðin neden?"
Tanýmak istiyordum meramýmý anladý
Konuþmaya baþladý, Abdullah imiþ adý.
“Doðup, büyüdüðüm yer þu gezdiðim sokaklar
Her kaldýrým taþýnda vardýr mutlak bir aným,
Þu gördüðün caddeler benden bir aný saklar
Kýrk yýldýr bu þehirde çürümüþtü tabaným;”
Elleri titriyordu, nemlenmiþti gözleri
Jilet gibi dilini kesiyordu sözleri.
“Ben daha küçük iken babamý kaybetmiþtim
Çocuk yaþýmda dertler yüklenmiþti sýrtýma,
Kimseye minnet etmem diye yemin etmiþtim
Tonlarca yük hafifti omuzdaki tartýma;
Pazar, bayram demeden gece - gündüz çalýþtým
Helal rýzýk uðruna ter dökmeye alýþtým.”
“Günler, aylar geçtikçe iyi oldu iþlerim
Dostum! Çoktu çevremde, sevip, sayýlýyordum
Yavaþ - yavaþ gerçeðe dönüyordu düþlerim
Daha yokluk kapýma uðramaz hiç diyordum,”
“Dostluk daha önemli diye bildim, paradan
Kula yardým etmeyi emretmiþti Yaradan.”
“Kim sýkýntýda olsa koþardým imdadýna
Bir garibin derdini benim derdim bilirdim,
Düþene el uzatmak derler hani adýna
Mazlumun gözyaþýný yüreðimle silerdim;”
“Demek daha almamýþ hayat beni dersine,
Günler geçerken, bir gün devran döndü tersine.”
Dur bi nefeslen dedim, birer cýgara yaktýk
Baðrým kavruluyordu tanýdýkça özünü,
Bir müddet ýslak gözle birbirimize baktýk
Elinin tersi ile siliyordu gözünü;
Hazin hikâyesiyle sanki beni taþladý,
Kaldýðý yerden tekrar anlatmaya baþladý.
“Ýþim kötü gidince çevrem verdi uyarý,
Muhabbetin yerine oturmuþtu kötü zan;
Kaçmýþtý inançlarýn teslimiyet ayarý
Oysa dünyada idik olacaktý imtihan;
Yanýmdan kalkmayanlar gelmez oldu yanýma
Önceleri bu durum çok dokundu kanýma.”
“Deðiþen neydi bilmem, ben yine eski bendim
Yalnýz bana verilen geriye alýnmýþtý
Kâh iþini bilmedi, kâh deli olmuþ dendim
Dostlar öldürmüþ beni, namazým kýlýnmýþtý;
Anam, bacým, kardaþým benden yüz çevirdiler
Sanki koca bir daðý üstüme devirdiler.”
“Kalmadý kimim, kimsem taþlarla konuþurum
Halimden razýyým da, insanlara sancýyým;
Bazen de gözümdeki yaþlarla konuþurum
Bak sen þu iþe derim; sýlamda yabancýyým.”
“Çevrem zengindir lakin hiç birine deðmedim
Hayat beni eðse de, ben boynumu eðmedim.”
“Ýþte böyle kardaþým dedi, hayat hikâyem
Ýçimdeki ateþten, dýþým üþümez asla;
Yolum bellidir yine, deðiþmedi hiç gayem
Þimdi iflas eden kim? Onu da sen kýyasla!”
Kalktý, eyvallah dedi; giderken dilime ah
Ýçime köz býraktýn yaktýn beni Abdullah.
27 ÞUBAT 2013