sabah gezintilerinde acýmý karþýlayan nazlý yapraðým bebeðimin henüz dillenmiþ hali balkonlar yorgunu serçem akþam otobüslerinde düþündüðüm ev düþüm...
çocukluktan çýkma sancýsý çaðýmdýn bütün çabam ezgisi ancak sokaklara uyan haylaz ýslýðým seni hep bir baþkasý gibi düþündüm kitap kapaklarýnda aradýðým bir ilkbahar yolculuðu utkusu beraberce büyütülmüþ içimizde kalan sýradan bir tatil peyzajýnda...
üzülmek yok ara dalgýnlýklarda buruk adýmlarýmýn tonunda gülüþünün sorusu yok kendime þarkýsýz mesafeler kuruyorum uykusuzluklardan uçarý hüzünler kýrsalýnda trenler oynatýyorum ilk ayrýlýklardan son uzaklara...
sensizliði geçiþtirmenin adý oluyorum ufku sarýp sarmalýyorum bir kapý aralýðýndan hiçbir kapýdan dýþarý bakamýyorum bir daha ufkun yalnýzlýðýndan daha yalnýzým eski bir üþümek peþimde yeni bir üþümekteyim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.