Meçhule Giden Kara Tren
Yolcuyum, meçhule giden bir kara trende
Tren kararsýz, ben ürkek; gidiyorum öylesine
Ya kaçýyorum anýlarýmdan isteyerek hem de
Ya yaklaþýyorum beni mutlu edecek güzelliklere
Yolcuyum, meçhule giden bir kara trende
Yolcularýn suratlarý asýk, gülmüyor nedense hiçbiri
Kiminde ayrýlýk, kimin de belki bitmeyen geçim derdi
Hepsi bir çantaya sýkýþtýrmýþ gibi ümidi, sevinci, sevgiyi
Konuþmuyor kimse, anlamsýzca izliyorlar ovayý, vadiyi
Yolcularýn suratlarý asýk, gülmüyor nedense hiçbiri
Yolun sonu nereye varýr, bunu ben de bilmiyorum
Bilmediðim için böyle umarsýzca yola çýkýyorum
Sonu belli aþklardan, bakýþlardan nefret ediyorum
Bir daha âþýk olmamak için belki yeminler ediyorum
Yolun sonu nereye varýr, bunu ben de bilmiyorum
Yakýnmalar, yakarýþlar nafile; artýk çýktým bir kere yola
Geri dönüþü yok bu yolculuðun; ya bataklýða ya çukura
Çünkü yelken açacak hâlim kalmadý yeni sevdalara
Mutluluklar dilerim vefasýz âþýklara, sahte dostlara
Yakýnmalar, yakarýþlar nafile; artýk çýktým bir kere yola
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.