BİR KENTİN ACI ÇIĞLIKLARI
Korkmuyorum artýk en kötü kötülüklerden bile
Ve ben kan kusan gecelere meydanlar okuyorum
Þimdi zaman kaybolmuþ ömrümün deltasýnda
Dalýp gidiyorum amansýz bir boþluðun karanlýðýna
Yolda yürüyen her insan gibi artýk özlüyorum
Bu kentin en kalabalýk caddesinde yürüyebilmeyi
Þimdiler veya bekleyiþler yok artýk hayatýmda
Her duyguyu param parça etmiþim düþüncemde
Aklýný yitirmiþ bir deli gibi kaybolmuþum bu kentte
Bütün sokaklar ve caddeler ayný yere çýkýyor
Bir tufan sarmýþ baþýmý kurtaramýyorum artýk
Susuyorum ve sessizlikte susuyor hergün bana
Dil suskun yürek suskun Dünya bile suskun
Kan kusan gecelerin tena köþeleri bile suskun
Artýk taktým koluma en kahpe yalnýzlýklarýmý
Üzerine yürüyorum her akþam pusu gecelerin
Korkmak mý asla korkmuyorum hiç birþeyden
Beni korkutan tek neden bu kentin yalnýzlýklarý
Ben ilk defa yýllar sonra özgürlüðü bulmuþum
Bir kelebek gibi kanatlar çýrpýyorum baharlara
Gözlerim karanlýklarýn içinde boðulmuþ yýllardýr
Ömür denilen bu yolda ben beni arýyorum gizlice
Bu kentin heryeri ispiyon ve kan revan olmuþ
Selamlar sabahlar kesilmiþ artýk bütün dillerde
Her hanede yangýnlar ve zamansýz ölümler
Kimseler kalmamýþ bu kentin hiç bir yerinde
Kalabalýklar bile çaresizliðin girdabýnda yaþýyor
Acýnýn sessiz çýðlýklarý mahkum etmiþ ruhlarýmýzý
Bukadar büyük savaþýn içinde bile güller ekiyorum
Bu kentin baþtan sona her bir köþesine
Bu yaþanan herþey bir kentin acý çýðlýklarý
Avazanýn çýktýðýnca baðýrýyor Dünyaya doðru
Ama ne bir gören var,nede bir duyan var,bu feryatlarý
Bir yýlanýn uykudaki hali gibi çok sinsi herþey
Zehirini ne kadar akýtmaya kalksada feleðin çarký
Bu kent dimdik ayakta durmayý baþarýyor acýya inat...
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.