Seni anlattým bugün rüzgara, Ne çok sevdiðimi, Sonra rüzgara benzettim seni. Rüzgar esip aðaçtaki yapraða aþýk olur, Sonra tekrar esip gider, Uzaklaþýr yapraktan , Özler yapraðýný günden güne, Esip onu koklamak için saatleri, Esmeyi iple çeker. Ama her geliþinde yapraðýn canýný acýtýr , Savurur gider. Acý çekmeden aþk olmazmýþ ya, Aynen öyle, Sende bir rüzgarmýþsýn. Benim rüzgarým, Her zerrenle bana ait. Giderken herþeyimi alýp gitmiþsin. Kolumu , kanadýmý kýrmýþ ve gitmiþsin. Kalbimi yakmýþsýn. Ýþte sevgili sende bir rüzgarmýþsýn. Birgün gelmiþ bakmýþsýnki, Esip geçmiþsin benden, Ama rüzgar geldiði yere tekrar dönermiþ. Sen sakýn dönme olur mu ? Çünkü kalpler , Bir kurþunla iki defa ölmez..! !
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF KAYA. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.