DESTANSIN AKÇAHİSAR

DESTANSIN AKÇAHÝSAR

Bir zemheri ayýnda, sende açtým gözümü.
Okudum, yazdým sende, öðrendim her sözümü.
Mama bilmedik, bize hep dadak yedirdiler.
Yer yataðýnda yattýk, çul çaput giydirdiler.
Akçahisar güzel köy, sende çok hatýram var.

Kýnalý gýndýrlandý, kýrýldý ön ayaðý,
Kabahatli ben oldum, anam vurdu dayaðý.
Koyun daðdan gelmedi, gece hayvan aradýk,
Cin deresi, çýrpýlýk, fenerlerle taradýk,
Ah derim Akçahisar, vah derim Akçahisar.

Her sene tutulur mal, davar, körpe çobaný,
Çok olurdu daðlarýn, yýrtýcýsý yabaný.
Her hane kuzusunun kulaðýný daðlardý,
Kurtlarýn aðzýný da, Hafýz dayým baðlardý
Ýþte bu Akçahisar, düþte bu Akçahisar.

Dört çift öküz, on inek, mananda mal otardým,
Kotan sürdük göllerde, kuverlide yatardým.
Bir kýz sevdik, daðlara söyledik sevdamýzý.
Delikanlý olmuþuz, sürdürdük kavgamýzý.
Göz aðrým Akçahisar, sevdamsýn Akçahisar.

Eþeklerle huþkuyu, çuval, çuval taþýdým.
Bostanlara dikilen, aðaçlarla yaþýtým.
Harmanlarda gem sürdük, hoçek, hoçek samaný,
Mereklere doldurduk, bir kýþ geçen zamaný.
Bir düþtü Akçahisar, rüyaydý Akçahisar.

Harmancýklarýn dere, en çok korktuðum yerdi.
Herkes orda mekir var, ora sahipli derdi.
Birde Bayram Dayýmýn, karabaþtan çok çektik
Isýrmasýndan korkup, uzaðýndan geçerdik.
Uzaðým Akçahisar, sýlamsýn Akçahisar.

Kar diz boyu, yürüdük, kýrandan köye kaydýk,
Geceleri ayazda, oturup yýldýz saydýk.
Medresenin önünde, güzün tir, tir titrerdik,
Bazen kapý ardýnda, bir iki dayak yerdik.
Ah köyüm Akçahisar, gül köyüm Akçahisar.

Beline halat baðlar, ocaklarda taþ söker
Þofördür kamyonda, ya inþaatta ter döker.
Babalar gurbet elde, düþmüþ geçim derdine,
Kazanýr üç beþ kuruþ, güzün döner köyüne.
Gurbetim Akçahisar, hasretim Akçahisar.

Zekerya dayým bekçi, bizde mal hodaðý,
Zarar ziyan yapardýk, bazen yerdik dayaðý.
Abam ekmeði, yemlik, ahlât, kuzukulaðý,
Erik, alýç, kýzamýk dolu, bayýrý daðý.
Gül kokan Akçahisar, sel kokan Akçahisar.

Tiftik kokardý, Arýf dayýnýn koritleri,
Bodur, bodur olurdu, koruðun pelitleri.
En çok dövüþen tosun, öküzlerin baþýydý,
Herkesin mola yeri, oturacak taþýydý
Yolu düz Akçahisar, yazý güz Akçahisar.

Meþenin aðacýný, hane baþý kestiler.
Þelek, þelek taþýyýp, kilo, kilo tarttýlar
Merküd’e dolu yaðdý, köyümüzü sel bastý
Evlere dolan sular, pencerelerden taþtý.
Üç köydür Akçahisar, göçen köy Akçahisar.

Tandurun hadirceði, birde külvesi vardý.
Ev duman dolar, sonra, üst bacadan çýkardý.
Þurtunda ekmek, golot piþer gududa yemek
Sýcaðýnda yatardýk, görmedik hiç üþümek.
Sýcaðým Akçahisar, soðuðum Akçahisar.

Karnýmýz aðýrýnca, hep þerbet içirdiler,
Goguza olduk, delik taþýndan geçirdiler.
Kanayan yaramýza hancura basarlardý,
Demroyunu okutur, kýrýðý çýrtarlardý.
Dertlerim Akçahisar, çilemsin Akçahisar.

Evinin bacasýnda, diken vardý herkesin.
Hem cazu karýsý, hem alkarýsý girmesin.
Delikanlýlar yapar, medresede erfene,
Büyük oda, misafir yeri, gelip gidene.
Gözü tok Akçahisar, sözü tok Akçahisar.

Tuzluðun taþý, yayla, Bahçecik, kayan dere,
Her yerde ayak izim, Günövü, sifon dere
Kimi okur þiirdir, bir dudak büker geçer.
Birinin gözünde yaþ, derin, derin ah çeker.
Destansýn Akçahisar, þiirsin Akçahisar.

Karamýsý, arduçluk, kürtyataðý, tonarlar,
Merkütten bakýp bizi söyler bizi anarlar.
O günleri yaþayan herkese bir hatýra,
Sýðdýrmaya çalýþtýk aradaki satýra.
Dertliyim Akçahisar, kederim Akçahisar.

Tahta deveyi, Kazým Dayým önden çekerdi,
Üstüne kim binerse, iðne ile dürterdi.
Hýdýrellez, galandar, bunlar belirli günler
Davul zurna çalardý, neþeliydi düðünler.
Töremsin Akçahisar, neþemsin Akçahisar.

Ferhat Çoban’dý bütün köylünün eðitmeni,
Fikri Bey, Mehmet Ali, bizlerin öðretmeni.
Maþuk dayým olmuþtu, köyümüzün muhtarý.
Yüz hane beþ yüz nüfus, genciyle ihtiyarý.
Göç etmiþ Akçahisar, gurbetim Akçahisar.

Okununca bu destan, Sinan kýs, kýs gülecek,
Bu gülüþüne Beyler muhalefet edecek.
Bu destaný okuyan, herkesten tek ricamýz.
Bir kýtada sen ekle, hoþ olsun hatýramýz
Akçesin Akçahisar, tekçesin Akçahisar.

Anamýn çilesini, daðlar, taþlar söylesin.
Köy yerinde, herkesin kaderi bu, neylesin.
Çoluk çocuk kalaba, yol yordam, nerden bilim,
Emine, Hurþit derken, bu son olsun Rubil’im.
Yaramsýn Akçahisar, kanarsýn Akçahisar.





Sosyal Medyada Paylaşın: