Geçmiþ zamanýn bir mevsimi genzime kaçýnca En ücra köþesinde Ýç/sel bir savaþta kokun hücrelerime kadar iþler kelimelerinin saðanaðýnda
Nefes kadar yakýnken Aç ruhun Kýr/gýn kalýþý sessizliðim kadar kanýyorum simdi parmak uçlarýmdan
ve de en kara gömleðimi giydim bu gecede üzerime Kanatlarým da üstelik Serçe ýslaklýðýndayken týrnak geçirir saçýma çaresizliklerin utanmaz izi
Sana dair tüm sesli kelimelerimi Yatýrýrken sonsuz uykuya berduþluðunun, Zemininde Kekeme bir mum sarsýlýrdý Ölüm kokusu yarasýnda
ve büküp Ezdiðimde dilimi Dudaðýmýn kenarýna Düþen titrek k/anda Yitirirken kendini bir toprak kaymasýnýn boþluðun da Arsýz yalnýzlýk ahlat gibi Kök salar bileklerime