þarap kadýnlarý kadeh kadeh yayýlýyor iliðinden vurulmuþ gibi sarsýyor köprü ayaklarýný girit’te, bir baðda daha kararýyor üzümler birlikte sarýyorlar yaralarýný akþam çökerken
öldükten önce öldükten sonra topraða düþüyor yalnýzlýða... bir kadýn daha eziyor ayaklarýyla eziyor eziyor eziliyor þarap kadýnlarý mahzene düþüyor sarhoþluða... kayboluyor insan
ay söndüðünde kimse geri dönmüyor ruhuna düþen güz gibi üþüyor þarap kadýnlarý girit’te hayatýn þarkýlarýna, hayatta olanlara dalarken biz, her birimiz kendi meyhanesinde
bir kadýn daha yaklaþýyor ve daha bir neþeyle yýkýyor elleriyle yýkýyor yýkýyor yýkýlýyor þarap kadýnlarý i mgelere düþüyor þiirlere... kayboluyor insan
zekiçelik-istanbul 5 mayýs 2013
üzüm tanesi mi küçük bir meyva, olgunlaþmasý için koca bir yaz gerek oysa.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeki çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.