EFSUN-U-AŞK

karanlýktan aydýnlýða doðan çaðým.
yitirilmiþ duygularýn,manasýný kaybetmiþ hayal lerim,
toz içinde kalmýþ mutluluðun resimleri,
çetin yaþam kavgasýnda kendini soldurdu..

okuyup rafa kaldýrýlmýþ iz býrakan anýlarým,
bir ah ile yad ederken,efsaneleri düþ olmadýðýný,
sevdiðinin adýný býçakla göðsüne kazýyan,
asil insanlarý derdine hak veririm.

sen böyle duygularýmýn coþtuðu anda doðdun

EFSUN -U AÞK ým:

gözlerin akar ruhumun derinliklerine,
dudaklarýndan içerken aþkýn iksirini
tenimin yandýðýný gecelerin ayazýnda
hislerimin örgüsüyle sarmal olmuþken,

yokluðunun verdiði acýdan kývranýr olmuþum
kalbim kafes de sýkýþan kuþ gibi çýrpýnýr,
alýþýlmýþ,sinmiþ kokusu yakar genzini
adýný duymak bile kan çanaðýna döndürür gözlerini...
aynalardan sakýndýðýný aþkýný Azad etmek
yýkar viraneye çevirir dünyaný....

yazýlan yazýda,söylenen sözler havada kalmadý,
deðerine, saflýðýna halen paha biçilmedi
sunulan aþk ýn sureti saklýda,
baþýmýn taç ý,ruhumun ilaççý
sen sol yaným da kazýlý kaldýn...
( EFSUN-U- AÞK ) ým.....sessiz çýðlýk...nry...



Sosyal Medyada Paylaşın: