Tut ki unuttum her þeyi… Ýlk önce ismini, sonra sesini… Sana ait kelimeleri, Aþký, sevgiyi… Tut ki unuttum her þeyi, istemeden…
Adýmlarýný saymadým diyelim, hiç açmadým yüreðimi… Beklemedim, avutmadým kendimi… Tut ki unuttum her þeyi… Takvimlere düþmedim adýný, sayýklamadým seni… Saklamadým, deðerli deðersiz her þeyi…
Mesela; fotoðraflamadým gülüþünü… Mesela; kulaðýna asýlý bir küpeyi, gerdanýndaki kolyeyi hiç kýskanmadým… Tut ki unuttum her þeyi… Seninle hiç karþýlaþmadým, yüzün her hangi bir kadýn, sesin, gözlerin, gülüþlerin, her þeyin bir baþkasý…
Tut ki unuttum her þeyi… Ýlk önce ismini, sonra sesini… Sana ait kelimeleri, Aþký, sevgiyi… Tut ki unuttum her þeyi, istemeden…
Tut ki yabancýyým… Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz HAKKANİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.