YOKSUN

Ay gülerek bakar
Sana olan sevgimi
Güneþi kýskandýrýrcasýna geceye haykýrýþýma
Ve aðlar gökyüzü
Düþ yaðmurlarýyla ýslatýr
Yokluðunun yok ettiði yorgun bedenimi
Gözlerimse yüreðinin rüzgarlarýna açar ellerini
Tutmak için sözlerinde sustuðun hislerini
Oysa tek bir gülüþ yeterdi avutmaya gözlerimi
Ama duruþun o kadar sessiz
Ve gülüþün o kadar sensizdi ki giderken
Dönmedi dilim gideceðin yoldan
Elveda demekten baþka

Ne güzeldi
Geçmiþteki o düþler kadar güzel günlerimiz
Þimdi yanýmýza alamayacaðýmýz kadar
Geçmiþe sadýk olsalar bile...
Onlar artýk þair ruhlu ressamlarýn
Hüzünlü tablolarýndaki
Mutluluklar olarak renklendirilmiþ
Gizemli hikayelerdir
Hayaller sergisini bekleyen

Belki anlamsýzdýr bu rengim
Belki melankoliktir bu sözlerim senin için
Ama ben hüznün aþka olan gölgesinde büyüttüm bu sözleri
Yedi veren yokluðunla sulayýp
Aþka olan yoksunluðunun kederiyle kopardým içimden
Ve kara yazýlý beyaz sayfalar yarattým
Hasretinin yaðmurlarý dudaklarýma sýzýncaya dek...

Ama biliyormusun yokluðun bile çok güzel
YA HÝÇ OLMASAYDIN!!!





Sosyal Medyada Paylaşın: