SON KUŞLAR...

çocukluðumuzu kiralayamamýþtýk
adamlýðýmýza,derdimiz buydu
ve yýllanmýþ beyin mesaimizin nesli tükenmemeliydi.

çocuktum
yüzüm gözüm ayýþýðýydý
adamken en çok yýldýzlarý sayma özlenirmiþ
onu öðrendim

hatýrlarým
en son
annemin eve çaðýrýþ sesinden yapýlma
akþam dönüþleri saymýþtým
yýldýzlarý...

yaramaz kuþtum iþte
uçmayý bilmiyorken
uçma dedikodularýndan öðrenmiþtim kanatlanmayý

þimdi gürültü kaldýrmýyor
gurbet þarkýsý besteleyen de yok
son kuþlara

býrak daðýnýk kalsýn
son sözler hâla kanatýyor
son yaprak düþmeden acýtýyor..

dinmiyor rýhtýmdaki nifak
yýllanmýyor
habil le kabilin soyu.

duydun mu sýlam
yediveren bir yalnýzlýkmýþsýn

senin de seyrin acýlanmýþ
uykularýn kör,
var gel sapla bana
acýtmayalý çok oluyor.

saklama içinin sürgününü

baktýðýmýz gök
mavi deðilmiþ meðer
yalanmýþ gökkuþaðý
gitmeler varmýþ baba evinden
babasý konuþmayanlar sokaðýndan

gitmeler....





ömür .....































Sosyal Medyada Paylaşın: