Bilirim dost… Çok iyi bilirim. Hiç kolay deðildir Gözlerini yatýrýp umudun yollarýna Birini beklemek yýllar boyunca Ve kendini býrakmak hasretin kollarýna Sonra saatlerce Yaslanýp canýný acýtan bir hayalin omzuna Kan çanaðýna dönen gözlerinle Üstelik dönmeyeceðini bile bile Gidiþiyle baþlayýp, Gözyaþýyla biten yüzlerce þiire Þair olmak kolay deðildir her gece
Bilirim dost, çok iyi bilirim Hiç kolay deðildir Ürkekliðin ve yalnýzlýðýn kuytusunda Kýrgýn yüreðinle, yorgun bedeninle Karþýlayýp sonu gelmeyen sabahlarý Yok saymak hasretin o derin sancýlarýný Umutlarý yüklediðin yüreðinle Çaresizce arþýnlamak yalnýzlýðýn yollarýný Hele “Umut bu ya, Belki de yaþadýðý yerlerden geçecektir birisi Hayal bu ya, Belki gözlerimin deðdiði gözler, Hiç bilmediðim bir yerde, Deðecektir onun da gözlerine” diyerek… Ýnsanlarýn gözlerine bakmak Bakýp da, bakýþlarýna bakýþlarýný býrakmak
Bilirim dost… Çok iyi bilirim. Kolay deðildir, hiç kolay deðildir Sanki gitmemiþ gibi, hep yanýndaymýþ gibi Bir gün seni hissedeceðini, hissedip de Pembe umutlarla çizdiðin yollardan Geriye döneceðini düþünmek Sabra sabrý, yýllara yýllarý eklemek Ve hiç kolay deðildir Cadde cadde, sokak sokak, Tanýmadýðýn insanlarýn gözlerinde Kaybettiðin birini aramak