Uyu, uyanma sabah sabah
Polisler kol geziyor sokakta
Derdini anlatana kadar dört gün geçiyor
Savcý bizim savcýmýz deðil,
Yargýçlar da öyle;
Sakin ol, dalaþma kimseyle.
Haklýyken haksýz oluverirsin ha!
Ücra, karanlýk, sessiz,
Ve kayýp zindanlarda duyulur mu sanýrsýn,
Küfürler ve çýðlýklar?
Tanýrsýn her çýðlýðýn sahibini.
Bitiþik koðuþtaki Sinan’dýr belki,
Belki de koridorun sonundaki müebbed…
Az çok küfürlere de aþina olursun,
Ayný adam, ayný küfürleri sana da sarfettiðinden…
Aman ha, aman;
Yediðin dayaklar neyse de, kaldýramazsýn o küfürleri,
Benden söylemesi…
Sen nereden biliyorsun,
Gördün mü, dersen;
Bu bacak nasýl topal oldu,
Nasýl döküldü bu diþler?
Ya bu hiper tansiyon illeti?
Susun ha, aman!
Görmez misiniz susmuþ daðlar taþlar,
Dünya uyumakta ayakta…
Sen de uyu, uyanma sabah sabah!...
Polisler kol geziyor sokakta…
Þiirdir yazdýðýmýz her þey.
Bütün derdim, birkaç mýsra,
Oradan uzandý yol zindana…
Birkaç namussuz mýsra uðruna
Nasýl da uzadý maceram…
Bilmezsiniz nasýl aradýðýmý sizi,
Bilmezsiniz yitirdiðim hasreti.
Bir yüz size ait,
Tanýmam görmem sanmayýn,
Nasýl da severdim sizi…
Uyandým çabucak,
Daha ikinci falakada…
Aman duyurma kimseye,
Rezil rüsva olurum ha;
Bilmesinler ki, bu adam korkak.
Bu adam pes etti çabucak.
Adýmýz çýktý da kahramana,
Sen geldin yanýma adam sayarak.
Sen yeni hayatýmýn sevdasý,
Sen, elma yarýsý.
Bir kez daha yazmaz kader ikimizi,
uyumazsam, uyuyup da susmazsam,
kaptýrýrsam yakayý...
Sus, ses çýkarma,
uyu, sabah sabah kalkma,
polisler henüz kol geziyor sokakta...